Wnioskodawcy z pomocą naszej Kancelarii wnoszą o zadośćuczynienie i odszkodowanie za krzywdę i szkodę doznaną przez ich ojca wskutek wydania i wykonania wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 1948 r. oraz wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie na sesji wyjazdowej w Sierpcu z dnia 18 stycznia 1949 r.

Po zakończeniu II wojny światowej, ojciec wnioskodawców postanowił wspomóc oddział NSZ – ROAK pod dowództwem Kazimierza Dyksińskiego ps. Kruczek, działający na północnym Mazowszu. Działalność oddziału stanowiła aktywna walka zbrojna z funkcjonariuszami MO, UB, KBW, jak również zajmowanie oraz rozbrajanie ich posterunków i komend. Ojciec wnioskodawców zapewniał partyzantom nocleg w swych zabudowaniach, wyżywienie, przekazywał informacje o sytuacji w okolicy ze szczególnym uwzględnieniem działań organów bezpieczeństwa oraz nie informował funkcjonariuszy UB o obecności oddziału w miejscowości., co było, zgodnie z ówczesnym prawem, obowiązkiem obywateli.

W związku z prowadzoną przez ojca wnioskodawców działalnością niepodległościową został on zatrzymany w dniu 8 grudnia 1947 r. i przewieziony do Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Sierpcu.

Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 1948 r., ojciec wnioskodawców został skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności, z zawieszeniem wykonania na okres 2 lat, w związku z czym w dniu 8 kwietnia 1948 r. opuścił on PUBP w Sierpcu.

W lipcu 1948 r. ojciec wnioskodawców  ponowienie udzielił schronienia partyzantom z oddziału NSZ-ROAK pod dowództwem pod dowództwem Kazimierza Dyksińskiego ps. Kruczek.

Już w dniu 3 listopada 1948 r. ojciec wnioskodawców został zatrzymany jako podejrzany ,o współpracę z bandą terrorystyczno – rabunkową” i umieszczony w PUBP w Płońsku, gdzie niezwłocznie został poddany intensywnemu śledztwu, przez funkcjonariuszy starających się wydobyć od niego informacje na temat imion, nazwisk i pseudonimów członków oddziału NSZ-ROAK.

Okres pozbawienia wolności ojciec wnioskodawców spędził w poczuciu niesprawiedliwości, gdyż miał świadomość, że skazano go za czynny sprzeciw wobec narzuconej siłą władzy komunistycznej. Przebywanie przez okres niemal 5 lat w jednych z najcięższych zakładów karnych dla działaczy niepodległościowych oraz w obozie pracy przymusowej, w których warunki można porównać z tymi, panującymi w obozach koncentracyjnych, wpływało negatywnie na stan jego zdrowia psychicznego.

Liczymy na sprawiedliwy wyrok!