O tym, jak potworne tortury go tam spotkały, świadczą wypowiedziane słowa: „Ja już dłużej żyć nie mogę. Mnie wykończono. Bo Oświęcim to była igraszka”. Komunistyczne władze skazały go trzykrotnie na karę śmierci oraz na karę 15, 10 i 2 lat pozbawienia wolności.
Głośną sprawę rtm. Witolda Pileckiego prowadzimy od 2021 roku. 8 lutego 2023 r. ostatecznie Sąd Apelacyjny w Warszawie orzekł, że rotmistrzowi należy się zadośćuczynienie w kwocie 3 mln zł za 383 dni pozbawienia wolności. Niedługo później pełnomocnik Skarbu Państwa złożył apelację od wyroku, negując zasądzoną kwotę w całości. Sprawa trafiła ponownie do rozpatrzenia przez Sąd Apelacyjny. Syn rotmistrza ma nadzieję doczekać się zakończenia sprawy.
Przypomnijmy, jak wyglądała działalność wolnościowa rtm. Witolda Pileckiego.
Młodość Witolda Pileckiego
Witold Pilecki urodził się w dniu 13.05.1901 r. w Ołońcu w Rosji. Wychował się w rodzinie o szlacheckich korzeniach, o silnie rozwiniętej postawie patriotycznej. Jego dziadek Józef Pilecki został zesłany na Syberię za udział w Powstaniu Styczniowym. Już w młodym wieku, mieszkając jeszcze w Wilnie, wstąpił do oddziałów samoobrony, które na przełomie 1918 i 1919 r. przejęły władzę w mieście, a następnie broniły go przed bolszewikami. Bronił także Warszawy w 1920 r. podczas wojny polsko – bolszewickiej.
W późniejszym czasie walczył w oddziale ułanów, dowodzonym przez Jerzego Dąbrowskiego ps. „Łupaszka”. Bronił Warszawy w 1920 r. podczas wojny polsko – bolszewickiej. Następnie ukończył szkołę i wstąpił do Związku Bezpieczeństwa Kraju. W 1931 r. zawarł związek małżeński z Marią Ostrowską, urodziło im się dwoje dzieci.
Działalność niepodległościowa w czasie II Wojny Światowej
W sierpniu 1939 r. Witold Pilecki otrzymał powołanie do wojska. Na początku września jako podporucznik rezerwy walczył z Niemcami pod Piotrkowem Trybunalskim. Następnie w Warszawie rozpoczął działalność konspiracyjną. Współtworzył Tajną Armię Polską, a następnie pełnił funkcję inspektora organizacyjnego, szefa Sztabu Głównego, szefa zaopatrzenia, szefa oddziału organizacyjno-mobilizacyjnego, szefa zaopatrzenia i służb specjalnych.
Dobrowolne udanie się do obozu zagłady Auschwitz
Witold Pilecki dobrowolnie podjął decyzję o udaniu się do obozu zagłady Auschwitz, po otrzymaniu zadania stworzenia w nim ruchu oporu. Dał się schwytać w 1940 r. podczas łapanki na Żoliborzu, skąd pod nazwiskiem Tomasza Serafińskiego dostał się do Auschwitz jako więzień nr 4859. Mimo nieludzkich warunków panujących w obozie zbierał materiały wywiadowcze i przekazywał je przez wypuszczanych na wolność więźniów.
Przygotował pierwszą tajną notę na temat ludobójstwa w Auschwitz. Założył w obozie Związek Organizacji Wojskowej, którego misją było wspieranie więźniów, zdobywanie żywności, lekarstw, odzieży, a także przekazywanie wiadomości i przygotowywanie kadry, która w przyszłości mogłaby opanować obóz w przypadku ataku partyzantów z zewnątrz.
W 1943 r. ucieka z obozu zagłady. Zamierzał uzyskać zgodę na akcję zbrojną i wyzwolenie więźniów, nie zyskał jednak aprobaty dowództwa AK. Za swoje poświęcenie awansował na rotmistrza kawalerii. Następnie w latach 1943 – 1944 Witold Pilecki służył w oddziale III Kedywu KG AK i brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944 – 1945 przebywał w niemieckiej niewoli w oflagu w Murnau. Po jego wyzwoleniu dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech.
Działalność niepodległościowa w czasach komunizmu
Na rozkaz gen. Andersa Witold Pilecki wrócił do kraju w celu prowadzenia działalności wywiadowczej na rzecz II Korpusu. Prowadził wywiad w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, MON i MSZ. Gromadził także wspomnienia o organizacji konspiracyjnej w obozie Auschwitz.
W czerwcu 1946 r. otrzymał rozkaz wyjazdu na Zachód, ze względu na fakt, że był poszukiwany. Witold Pilecki nie zdecydował się na wyjazd. Rok później szef sztabu II Korpusu gen. Kazimierz Wiśniowski odwołał poprzedni rozkaz i zatwierdził pracę ojca wnioskodawcy w kraju.
Aresztowanie w związku z prowadzoną działalnością opozycyjną
Witold Pilecki został zatrzymany w dniu 8.05.1947 r. przez funkcjonariuszy UB w związku z prowadzoną działalnością opozycyjną. Został poddany okrutnemu śledztwu, a następnie postanowiono o pociągnięciu do odpowiedzialności karnej. Spędził ponad rok w X Departamencie więzienia mokotowskiego w Warszawie, gdzie warunki były skrajnie złe, a wręcz zasługujące na miano niehumanitarnych. Należało ono do największych i najcięższych zakładów karnych w odrodzonej Polsce.
Oskarżono go przede wszystkim o działanie na szkodę państwa i nazwano płatnym rezydentem obcego wywiadu. Przypisano popełnienie przestępstw z art.7 m.k.k., art.13 § 1 i 2 w zw. z art. 1 § 2 i 3 m.k.k., art. 6 m.k.k., art. 4 § 1 m.k.k., art. 117 § 2 k.k.w.p. oraz art. 191 k.k. z 1932 r.
Skazanie na karę śmierci
Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15.03.1948 r., sygn. akt Sr. 103/48, Witold Pilecki został uznany za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. Skazano go trzykrotnie na karę śmierci oraz na karę 15, 10 i 2 lat pozbawienia wolności. Jako karę łączną wymierzono mu karę śmierci. Orzeczono również o pozbawieniu go praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze oraz o przepadku całego mienia.
Wyrok został wykonany w dniu 25.05.1948 r. o godz. 21:30 w więzieniu przy ul. Rakowieckiej 37 w Warszawie poprzez strzał w tył głowy. Ciało potajemnie pogrzebano, prawdopodobnie na wysypisku śmieci - tzw. „Łączce” koło cmentarza Powązkowskiego, która dziś stanowi kwaterę „Ł” cmentarza Powązkowskiego.
Witold Pilecki został uniewinniony wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 1.10.1990 r., sygn. akt WRN 86/90.
Poniżej przedstawiamy wybrane materiały prasowe na temat rozprawy:
https://wiadomosci.wp.pl/1-5-miliona-zlotych-za-krzywdy-rtm-pileckiego-jest-wyrok-6864316665113184a
